“Intercollegiale toetsing” : (mindset, corrigerende feedback en verduidelijkingsvragen stellen) : een mixed method onderzoek

Door veel verpleegkundigen wordt het ontvangen van corrigerende feedback ervaren vanuit negatieve emoties/ gedachten. Dit bleek uit de antwoorden op deelvraag 4 ‘gekoppeld aan een recent zelf meegemaakte gebeurtenis, welke impact heeft het ontvangen van corrigerende feedback op jou gehad’. De antwoorden zijn in overeenstemming met relevante onderzoeksliteratuur, waarin corrigerende feedback, een synoniem voor negatieve feedback, is uitgelegd als communicatiemiddel om bewuste zelfevaluatie aan te moedigen of om noodzaak voor verandering te benadrukken bij de feedbackontvanger (Hulse-Killacky, Orr, & Paradise, 2006). Geprojecteerd op de verpleegkundige beroepspraktijk betekent dit dat corrigerende feedback wordt gebruikt om ‘afwijkingen’ in professioneel handelen te becommentariëren en is actuele competentie (impliciet) het onderliggende gespreksonderwerp. Algemeen vinden mensen dit spannend en pijnlijk en ontstaan verschillende affectieve responsen die effect kunnen hebben op hoe de feedback wordt ontvangen, maar ook op de feedbackinteractie. Afhankelijk van de persoonlijke mindset kunnen affectieve responsen op het ontvangen van feedback worden versterkt of verzwakt. De mindset werkt hierin als‘topdown’ cognitief motivatiesysteem en beïnvloedt het denken, voelen en gedrag van mensen (Reeve,2014).In de onderzoeksliteratuur kwam naar voren dat mensen met een fixed mindset corrigerende feedback als een potentiële bedreiging zien omdat het wordt opgevat als een persoonlijke beoordeling, als mogelijk faalmoment en als situatie waarin het gebrek aan capaciteiten wordt bloot gelegd (Dweck, 2006). Opbasis hiervan kan verondersteld worden dat mensen met een fixed mindset, anders dan mensen met een groei mindset, feedback eerder als kritiek ervaren. In de kwantitatieve data bleek de kritiekbeleving niet heel sterk te worden ervaren, maar ook niet heel zwak te zijn. Zoals verwacht vanuit de geraadpleegde onderzoeksliteratuur was de samenhang tussen ‘groei mindset’ en ‘kritiekbeleving’ niet significantgecorreleerd. Voor de samenhang tussen ‘fixed mindset’ en ‘kritiekbeleving’ gold dit ook. Uit de onderzoeksliteratuur was juist de verwachting dat die samenhang er wel zou zijn.In het uitgevoerde onderzoek bleek er ook geen samenhang tussen ‘mindset’ (zowel fixed als groei) en de mate waarin om verduidelijking wordt gevraagd over corrigerende feedback. Op grond van de onderzoeksliteratuur was dit wel de verwachting. Mensen met een fixed mindset zijn eerder genegen om vanuit ‘hulpeloosheid’ te reageren op feedback en zelfregulerende leeractiviteiten, zoals het stellen van vragen, achterwege te laten (Schunk & Zimmerman, 2012).