Bijvoeden bij patiënten die eten

In onze conclusie willen we antwoord geven op ons onderzoeksvraag:Wat is evidence-based de beste manier van bijvoeden om het resterend tekort aan calorieën en eiwitten bij de IC/MC-patiënt aan te vullen?Het starten met geven van sondevoeding binnen 24 uur is van groot belang.Dit om koorts te verlagen, infecties en decubitus te voorkomen, meer vrije ventilator dagen te creëren, de ligduur te verkorten en de mortaliteit te verminderen. et continue toedienen van sondevoeding, dient de voorkeur omdat dit zo min mogelijk schommelingen geeft in de glucosewaarden. Dit is met name bij de IC-patiënt met multipele problemen van groot belang. Een nadeel kan zijn dat wanneer je te veel continue sondevoeding geeft de patiënt geen trek meer heeft en zijn eigen intake daardoor vermindert. Continu sondevoeding is daarnaast niet fysiologisch en kan niet worden afgestemd op tijden van de fysiotherapie. Het goed op maat geven van sondevoeding en daarbij gebruik maken van de Harris en Benedict formule zou kunnen bijdragen aan minder complicaties wanneer het niet of te weinig wordt gegeven en een beter herstel voor de patiënt. Daarbij is het berekenen van een toeslag op de Harris en Benedict formule zeker aan te raden. Een toeslag hierop van 20% voor ziekteactiviteit of stressfactor levert het rustenergieverbruik. Voor bepaling van het totale energieverbruik zou je nog een 10% toeslag extra moeten berekenen, voor activiteiten als het weanen, fysiotherapie e.d. ocht je overgaan op intermitterend voeden, moet dit aan de tijden van de fysiotherapie aangepast worden daar zij dan het best gebruik kunnen maken van het aanbod aan eiwitten. Hier naar zijn verschillende studies gedaan die dit aantonen dat het fysiologisch beter is, intermitterend te voeden. Als de patiënt 25-50gram hoogwaardig eiwit per keer krijgt zou je uitkomen op 3 tot 5 maaltijd momenten per dag.